တိပိဋကဓရ ဓမၼဘ႑ာဂါရိက ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏ ၱ ဣႏၵပါလ ၏ ၾသဝါဒကထာ
ပုထုဇဥ္ဟူသည္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန၊ ဣႆာ၊ မိစၦရိယ အစရွိေသာ ကိေလသာ အကုသိုလ္တို႔ အျပည့္အဝရွိေနျခင္းေၾကာင့္ အမွားႏွင့္ မကင္းႏိုင္ပါေပ။ သို႕ေသာ္ အမွားေတြ႕တိုင္း ျပႆနာလုပ္ၾကစတမ္းဆိုလွ်င္ အဖြဲ႕အစည္းလုပ္ငန္း မည့္သုိ႔မွ် ေအာင္ျမင္မႈ ရႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။ ေအာင္ျမင္မႈ ရလိုလွ်င္ အမွားကိုသည္းခံ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္ေပသည္။
အမွားဟူသည္မွာလည္း…
၁။ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ေသာ အမွားၾကီးႏွင့္
၂။ ခြင့္လႊတ္သည္းခံလို႔ရသည့္ အမွားငယ္ဟူ၍ ရွိရာ အမွားၾကီးလွ်င္ “သေဗၺသတၱာ ကမၼသကာ”ဟု သေဘာထားကာ စည္းကမ္းအရ ေဆာင္ရြက္သင့္သည္။ အမွားငယ္ကိုမူကား သည္းခံခြင့္လႊတ္ျခင္းျဖင့္ ဆက္လက္လက္တြဲသင့္လွေပသည္။ သို႕ျဖစ္၍ အဖြဲ႕အစည္း တစ္ရပ္၏ ေအာင္ျမင္ေၾကာင္းတြင္ အဂၤါရပ္အျဖစ္ျဖင့္ ခႏၶီဂုဏ္ကို ဥေပကၡာမျပဳသင့္ေပ။ မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ သည္းခံခြင့္လႊတ္ျခင္းသည္ သာလွ်င္ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
No comments:
Post a Comment